beyler efkarlandım gelin bi

evet beyler devam ediyorum:
telefonu elime alıp mesajı açmak ve açmamak arasında gidip geldim. ama merakım baskın geldi ve açtım. ama korktuğum şey olmamıştı. o huur çocuğu"lütfen, lütfen beni affet sadece arkadaş kalalım, olmaz mı?" yazmıştı. dedim bu böyle olmayacak. bişeyler yapmak lazım ama ne. sonra aldım kızın telefonunu buna mesaj attım:"10 dk ya (neresi olduğu önemli değil) ... ya gel. konuşalım." yazdım. mesajları da sildim. daha sonra kıza bağırdım işte canım benim 15 dk işim çıktı işte falan deyip evden çıktım. nasıl sinirliyim ama ağzını burnunu dağıtçam o bin oğlu binin. havalar biraz serindi söylediğim yere uzak bi yerde beklemeye başladım. bu arada çıkarken kızın telefonunu yanıma almıştım. hani kalabalık gelirse falan gelemiycem yazıp ekicem. bi baktım orda amk. bini çiçekde almış tek gelmiş ama etrafta insanlar var. kızın telefonundan mesaj attım:"bir aşağı sokağa inebilirmisin?" mesajı okudu ve inmeye başladı bide gülümsüyo huur çocuğu. oraya geçince telefonu çıkardı mesaj atıyodu tam. arkadan bağırdım "burdayım itin oğlu!" diye. bu döner dönmez bitane yapıştırdım. sendeledi sonra bi de kafa attım yere düştü. çıktım üstüne bi o yandan bi bu yandan vuruyorum ama kendimi kaybettim. neyse esnaf geldi ayırdılar falan bizi. huur çocuğu pelt oldu. baktım esnaf bana sorun çıkaracak koşarak kaçtım ordan. eve gidiyorum ama üstüme kan man sıçramış dua ediyorum bizimki inşallah hala duştadır falan diye. eve anahtarla girdim. salondaysa bile sessiz oluyum ayaklarına giriyorum. odama girdiğim anda bi baktım yatağımda oturuyo. baktı bana doğru ve gülümsemesi soldu. o an da iki soru sordu bana:
"bu kimin kanı?" , "telefonum nerede?"...