ben asosyal ve kızlara karşı utangaç

çekingen, bir bakir erkeğim. 18 yaşımdayım sevgiliyi bırak hayatımda 1 kız arkadaşım bile olmadı ne yazık ki. kızlarla nasıl konuşacağımı bile bilmiyorum onları kendimden üstün olarak görüyorum mesela güzel bir kız görsem hep iç geçirir dururum otobüste veya minibüste güzel bir kız yanıma otursa hareketlerinden veya parfümünün kokusundan erekte olurum sonra tuvalete gidip onu nasıl kanırta kanırta gibtiğimi düşünerek 31 çekerim. o muhteşem bir zevkten sonra tekrar içimi bir mutsuzluk kaplar. bu mutsuzluk hiçbir kız ile iletişim kuramamaktan ve sevgilimin olmamasından kaynaklanır. biraz uzun oldu gibi aslında isterseniz devam edebilirim çok kötü durumdayım beyler yorumlarınızı ve tavsiyelerinizi bekliyorum.

not: özet vermiyorum beyler başlık ve ilk paragraf yeterince açık ama okuyun lan işte ölmessiniz ya