bir zamanlar biz de liseliydik ama biz

internet kafelerde değil ateri salonlarında büyüdük...
o zamanlar sigara da yasak değildi, küllerle boğuşurken oynanan mortal combat, metal slug-1 gibisi yoktu...
salon önunde atılan voltalarla öğrendik yürümeyi...
prince of persia;yi ilk kez ps2 & ps3 te değil, kasetli aterilerde 2 boyutlu oynadık...
tank oynarken az kavga çıkarmadık, ee kolay değildi kale içindeki kartalı korumak...

bizim zamanımızda dostların anası ağzımıza sakız edilmezdi, küfretmenin bile bi roconu vardı...
herkesin de platonik bi aşkı olurdu, manita lafı uzaktı ağzımıza...
sevgilimiz olunca da anlatmazdık şöyle gibtim de böyle ağzına verdim diye... sevince konuşamazdık bunları, yoktu böyle muhabbbetler...
yani sadece kendimize değil sevdiğimize de saygımız vardı...

bizim zamanımızda dostluk diye bişe vardı, şimdiki gibi pekekentliğini yapan adama kanka demezdik, cepte para olsa da olmasa da birlikte kuru kuruya sıcak pide yediğin adamdı dost-kanka-kardeş...
dostlar poh pohlamazdı bizde, ağır konuşurdu... alınmazdık bunlara hatta sevinirdik eleştirdiğine, çünkü bilirdin senin için söylediğini, senin menfaatini gözettiğini...
arkandan bırak kötü konuşmayı, doğru olsa bile kötü konuşturmazdı kimseyi...

bizim zamanımızda böyleydi işte, biz böyleydik...

edit: beyler eski başlığımdı (bkz: bir zamanlar biz de liseliydik) bayadır giremedim sözlüğe şöyle nostaljik bi dönüş yapayım dedim. özledim sizi la pijler

yıllar sonra gelen edit: başlığı süsleyin beyler. anılarınızı dökülün