1. 8001.
    +8
    http://fizy.com/#s/1agn5b

    şeytan haklıydı..

    her ne kadar, beni en zor zamanlarımda kurtardığına inandığım şeylere ihanet ediyor gibi görünsem de, seçtiğim yolda ilerlemem için bazı ağırlıklarımdan kurtulmak zorundaydım..

    düşmekte olan bir uçaktaki ağırlıkların atılması gibi..

    ya da yükselme olan bir balondakilerin...

    umarım uçak değilimdir, çakılmam,

    balon değilimdir, patlamam...

    ertesi gün hemen hafta başı, spor salonu işini halletmeye karar verdim,

    hocaya çaktırmadan muhabbeti açayım dedim ama adam kurt, anladı direkt,

    "ayrılmayı düşünüyorsun galiba ha tsigalko? (:"

    "hocam..valla nasıl söyleyeceğimi bilemiyordum... anladınız sağ olun (:"

    "ee iki seneye yakın oldu tsigalko, sende benim bir kardeşim, arkadaşım gibi oldun ;) peki iyi düşündün mü?"

    "hocam..bırakmak istemiyorum aslında inanın, ama okul ağırlaştı bu sene, başka sorumluluklarım da oluştu (:"

    hoca imalı imalı güldü, anlamış gözüktü,

    "peki, peki.. (: ama ben yine de son bir kez düşün isterim, epey ilerlemişken yarıda kesmek..onca emeğin var"

    "keşke hocam, olabilcek olsa zaten aklımdan bile geçirmem ayrılmayı"

    "tamam o zaman, senin kararın tsigalkocum, yolun açık olsun demek düşer bana da ;)..bu ay ortasına hatta sonuna kadar gelebilirsin bu arada, sen 15 inden 15 ine veriyordun değil mi?"

    "evet hocam ama ben mümkünse bugün son olsun diye düşünmüştüm"

    "aa hadi ya..eh peki madem..ama tam verdin sen bu ay ücretini, hakkın boşa gidecek.."

    "olsun hocam ya..ne yapalım sağlık olsun (:"

    olmaz öyle şey deyip aylığın yarısını geri verdi, eh, ne diyeyim helal olsun, helali hoş olsun, neticede iki sene ter akıttık, muhabbetimiz oldu, bir şeyler paylaştık, vermeyen gene vermez, hele büyük şehirde, böyle büyük gym lerde, gibinde bile olmaz hocaların çoğu zaman..ama adam, harbi adam çıktı, ki zaten ben başından beridir iyi elektrik alıyordum, muhabbetimiz de iyiydi..eyvallah hocam..

    böylelikle kick taks hayatıma açık kahverengi kuşakta son vermiş oldum, en azından şimdilik..

    son antrenmanımı yaptım, son hazırlık müsabakalarımı, salondaki arkadaşlarımla ve hocamla vedalaştım, çantamı aldım..çıktım..

    tatlı bir hüzün var tabi..bir yandan gülümsüyorum, çünkü güzel bir şey inşa etmişim, belki biraz yarım gibi ama olsun, yine de estetik duruyor karşıdan bakınca..

    her hikayenin bir sonu var derler ya, eh, benim ernesto hoost luk hikayem de bu kadarmış işte (:
    Tümünü Göster
    ···
   tümünü göster