nasıl piç oldum anlatıyorum

http://fizy.com/#s/3woyik

karakter analizi yapacaktım aslında biraz, malum uzun zamandır sınıfın ve iyi-kötü olduğum insanların son dönemki maceralarından bahsetmedik, ama hikayeyi biraz ilerletmek istiyorum bu gece, o yüzden onu biraz erteleyelim..

ertesi gün murat abiyle program hakkımda konuştuk, ücretimiz çok sorun olmadı, lan zaten ben şahsen söyleyebilecek olmama bile bir lütuf olarak bakıyorum, ama çaktırmıyorum tabi, yoksa üste para vereyim söyleyeyim yani :p

haftada 2 gün çıkıyoruz, perşembe ve cumartesi, ikişer saat, program başına her birimiz 30 kağıt alacağız ki bu haftada 60, ayda 240 lira yapar, senenin de 2006 olduğunu var sayarsak gayet makul bence, emeğimizin karşılığı işte ;)

programı belirlemek ise, burada bir çırpıda yazdığımın aksine, pek kolay olmadı, malum hepimiz farklı bölümler okuyup farklı hayatlar yaşıyoruz, e sonra kafenin de bir şedülü var sonuçta, onlar da kendilerine göre ayarlamak zorundalar filan..neyse, en nihayetinde, her iki taraf da bazı ufak fedakarlıklar yapmak suretiyle bu programı belirledik.

perşembe 8-10, cumartesi 10-12 çıkıyoruz, cumartesi bizden önce başka bir grup var, onlar 8 de açıyorlar, biz finali yapıyoruz, perşembe tam tersi, biz başlıyoruz, bir tane gitarist kız-solist oğlan ikilisi bitiriyor.

kendi adıma programıma baktığımda ise, kesinlikle bireysel anlamda bir şeylerden vazgeçmem gerektiği apaçık, yoksa daha 2. haftada nalları diker, dili dışarı sarkıtırım,

aq, haftada 4 gün kick taks, 2 hatta bazen 3 gün basketbol antrenmanı, zaman zaman haftada 1 günümü sosyal sorumluluk projesine ayırmam gerekiyor (şu tolgaların bulaştırdığı şey işte (: ) e sonra bir de kendime ayırmam gereken vakitler var, gezicez tozucaz, o ara karı kız, ders mers, uyku, yemek, okul, ödev, proje derken, geberir giderim..

programı ayarladıktan sonra gece kara kara bunları düşündüm..ulan hangi birinden vazgeçicen? çoğu beni ben yapan şeyler, hayatımın bir parçası olmuşlar, en zor zamanlarımda kaçış nokta, keyfim yerindeyken de hobim olmuşlar..ne tak yiyecem ben? (sosyallikten ölüyoruz, aman aman sevsinler (: )

"başın belada gibi" deyip güldü birisi,

odada yalnız olduğumdan emin olduğum için, konuşanın kim olduğunu anlamakta zorlanmamıştım..