amcamın oğluyla evlendirildim ağlamalık hikaye

karar vermiştim orada.. dönemezdim. bu yiğit zütümün kahramanı dostumu bırakıp gitmeliydim.. o beni bırakmamıştı evet, ve bu yaptığım ihanet gibiydi dışarıdan görenlere. ama değildi inanın.. çünkü o da gözlerime git der gibi baktı. " git yoksa gibecekler.."

ormanın ortasında gelinliğimle kahramanımın önünde diz çökmüş ağlıyordum.. kapitalist sistemden bir at ile kaçamazdım doğru, ancak taşıttan ziyade bir dostu bin gibi bırakıp gitmek insanlığa, onura ve değerlere tersti..

ağaçlar yüzünden ormanı göremiyordum. gibtiğim yerinde ne gerek vardı bu kadar ağacın. kaybolmak farz olmuştu zaten..

dostumu alnından öptüm. elveda kahramanım.. beni bu azmış züt sevdasıyla kavrulan güruhtan çekip aldın... belki bir gün cennetin bahçelerinde karşılaşırız.. tıbbi yetersizliğim için affet beni.. elveda.