1. 76.
    0
    eve muhabbeti bilen 4 arkadaşımla beraber döndüm. cebimdeki son bozukluklarla ve arkadaşların koalisyonuyla aldığım biraları sabahın ilk ışıklarına kadar soluksuz içtim. ağladım...
    biliyorum. artık görüşme imkanımız kalmadı gibi. unutmaya çalışmak zor bir hadiseymiş. bunu ilk saatlerinde anladım. fakat elimden başka bişey gelmez. belki bi gün mahallede karşılaştığımızda, yada kendime söz verdiğim gibi çok uzun seneler sonra onu gördüğümde ona söyleyebilirim ona ne kadar delice aşık olduğumu. fakat şimdi biliyorum. biliyorum ki tüm şanslarım tükendi. biliyorum ki son hakkımı da tükettim böylece.
    ama onu çok seviyorum be !.
    ···
   tümünü göster