ergen yıllarımdan kalma aşk hikayem

o anı size anlatamam, buna kelimeler bile yetmez. sadece size tek söyleyebileceğim, sanki ruhuma işliyordu o öpücük. gözleri dolu halde -neden bu kadar geciktin. dedi. bende -çok değil sadece birkaç sene geciktim, dedim. -ama ben eski ben değilim, değiştim... çok değiştim, dedi. -bende değiştim ama kalbimin sahibi hâlâ aynı, peki ya senin ? dedim. sustu ve cevvap vermedi. o an çok kötü şeylerin olduğunu anlamıştım fakat umursamadım. öğle yemeği için simit ve çay aldık ve bir parka oturduk. sessiz tenha bir yerdi. orda öylece oturduk, birbirimize sarılarak ve hiç konuşmadık dakikalarca. birden sessizlik bozuldu ve ortamın büyüsünü kaçıracak sözler döküldü öptüğüm dudaklardan -ben seni aldattım, dedi. -önemli değil ayrılmıştık zaten dedim. -öyle değilllll... ben biriyle birlikte oldum, dedi. o sözleri duymaktansa şuan bile ölmeyi yeğlerdim. -önemli değil, dedim kısık sesle ve sakince. -senden ayrıldıktan sonra... dedi ve ben sözünü kestim -açıklama yapmak zorunda değilsin ben seni hala seviyorum. ne olursan ol hep sevdim. "seni seviyorum" dediğim ilk günü hatırlıyor musun ? işte o zaman seni daha görmemiştim değil mi ? seni görmeden sevmiştim. sen beni gördüğünde "sana aşık oldum" dediğinde aklıma ya bu kızı görünce hoşlanmazsam dedim. sonra bütün bunları boşverip nasıl olursan ol, ne olursan ol seni hep seveceğim diye kendime söz vermiştim. şimdi bu sözümü tutuyorum ben. dedim...