ergen yıllarımdan kalma aşk hikayem

düşünürken birden yağmur başladı içeri girdim. aradan birkaç ay geçti elimede biraz para koştum terminale atladım otobüse. zaten 2 saatlik yol vardım sabahtan tokat'a... orda bizim bi arkadaş vardı zaten yurtta tanıştığım onun yardımıyla fen lisesini buldum. üzerimde bi tek kapişon vardı kafama geçirdim intihar bombacısı gibi okulun önünde dikiliyorum onu bekliyorum. hava iyice bozmuştu niyeti. gök gürlemeye filan başladı esiyodu bide. çıkmaya başlamışlardı öğle yemeğine. bayağı bekledikten sonra öğrenciler yavaş yavaş azalmış ve hala o ortada yoktu. acaba dedim kaçırdım mı yok bugün okula mı gelmedi... birden kapıdan koşarak biri çıktı, bu kesinlikle oydu ve elim ayağım titremeye başladı. rüzgar birden yüzüme vurunca amk kapişonu açıldı ve o tam önümden geçerken bana doğru baktı, 4-5 koşar adım daha attıktan sonra olduğu yerde öylece durdu. sanırım gördü beni dedim ama yüzünü dönmedi. kafası öne eğik iki eli yanda orda öylece durdu ve bende onu öylece seyrettim bir müddet sonra arkasından yanaşıp elimi omzuna koydum. henüz sevgili olduğumuz dönemlerde bana hep -sen buraya gelirsen seni ilk gördüğümde dudağına yapışcam ve boğulana kadar öpcem seni, demişti. arkasını döndü, gözlerin yaşlara engel olamıyordu ve 2 damla aktı yanağına sonra başını kaldırıp bana baktı ve yüzündeki mutlu ifadeyi gösterdi. öylesine mutlu görünüyordu ki o an, gözlerinden akan yaşlar mutluluk göz yaşlarıydı. birden ellerini boynuma sardı ve bugüne kadar hiç tadmadığım bir güzellikle o öpücüğü bana tattırdı, tıpkı önceden söylediği gibi...