ergen yıllarımdan kalma aşk hikayem

ama bunları düşünmenin sırası değildi ve onu o durumda bırakamaz terkedemezdim. anne ve babasının tekrar birleşmesini beklemem gerekecekti. sen ne o.ç çıktın diyeceksiniz ama o anki durumda düşünülecek en mantıklı şeydi. gün geçtikçe o büyüyor, değişiyordu. ailevi yaşadığı sıkıntılar ona içten içe bir olgunluk veriyor ve olaylara bakış açısını değiştiriyordu ve ben bunu hissediyordum. artık eskisi gibi çocukça şeyler yapamıyorduk ve konuşmalarımız eskinin onda biri kadar bile değildi. daha önce düşündüğüm ayrılık fikrinden daha korkunç bir şey öğrendim o sıralar, onun beni terketmesi... insan elindekilerin değerini kaybedince yada kaybedeceğini anlayınca anlarmış. benimki de o misal bir şey oldu. ama anlıyordum sırası geliyordu... lise diplomasınıda aldıktan sonra össye girdim ve bölümüm sözel olduğu için lys'de sadece sosyal ve edebiyat bölümleri sınavlarına girdim. edebiyatta bütün yabancı yazarların günde kaç posta attırdıklarını dahi ezberledikten sonra sınavda sadece türk yazarlarını sormaları kötü oldu tabii. böylece sınav sonuçlarının açıklanması beklemeden 4 yıllıklara bel bağlamayı kestim. sınavlar bittikten 1-2 hafta kadar sonra beklediğim ihanet gerçekleşti. bir ihanetten daha kötü bir şey varsa o da beklediğin bir ihanettir. kılıcın kalbine slow motion saplanmasını izlemek gibi derin ve acı vericidir...