hayatımın dönüm noktasını anlatıyorumm

açık liseninde ilk senesi bitiyordu, lise 3 e geçecektim. normal kiloma 5 kg kaldığı ve yakışıklı ( babyface giber) olduğum için artık arkadaş edinmeyle ilgili bir problemim kalmamıştı ve hatta o kadar zütüm kalkmıştı ki gelip benle konuşmamaları için yüzümü çeviriyordum.ama celal'e hiç bu şekilde davranmadım, çünkü benim heyşeyimi biliyordu ve bu yolda bana en zor destek olan insanlardan biri, herşey olabilirim ama nankör asla olamam. normal kilo'da olmanın verdiği rahatlıkla istediğim yere gidip, istediğimi yapıp, istedim şekilde eğlenebiliyordum, açıkcası hayat bana güzeldi artık.o eski halimden eser kalmadığı gibi, hadsiz bir şekilde öz güvenim vardı. kendimi bu dünyaya çok alıştırmıştım, mutlu olmak benimde hakkımdı sonuçta ama ya '5 kg vermeden tekrar kilo alırsam' cümlesi sürekli kafamı kurcalıyordu.bir kere bu yanılgıya düşmüş yeniden kilo almıştım. ama bu sefer olmayacaktı, olmamalıydı...