sokak köpekleri

o kadar çok seviyorumki onları. işim gereği gece 3-4 civarı dönüyorum evime ve geldiğim yolda onlar var sadece, tanıyorlarda beni. eve hergün köpekle(rle) dönüyorum. duruyorum, konuşuyorum onlarla anlıyolarda beni bazen. bikaç insan oluyor yolda kimi zaman, ucube gibi bakıyolar bana, yollarını değiştiriyolar, korkuyolar köpeklerden sevmiyorlar onları, anlayamıyorum... geliyorum kapımın onüne 1 yada daha fazlasıyla isimleride yok onların, sadece sokak köpekleri. kapıya oturuyorum konuşuyorum onlarla sonra apartmanın önünde bırakıp, yüzlerine kapatmak kapıyı çok zor geliyor, canım yanıyor. azönce birine daha yaptım aynı şeyi bıraktım kapının önünde ve mecburum ailemle yaşıyorum çünkü sevmiyorlar bizimkiler hayvanları bense insanlardan çok seviyorum onları. istiyorum köpek maması almak yada ne olursa evde yemek isteyeceği onlara vermek çünkü huzur veriyor izlemek.
bazılarıda zarar veriyorlar ya sokak köpeklerine videolarını çekiyolar yada haberlere çıkıyolar o insanları öldürmeyi o kadar çok istiyorumki. ben şuçlu insanları rahatlıkla öldürebilirim ama bi hayvana asla yapamam aynısını.