aldatılmış bir erkeğin başından geçenler

sürekli ceylin'e bakıyordum ancak o başını dikmiş ileriye bakarak yürüyordu. hiç bir şey yapamıyordum. sözcükler boğazıma dizilip kalmıştı. en sonunda dayanamadım;

+şu parkta bir yerlere oturalım mı ceylin?

-olur

çok soğuk davranıyordu. ceylin'in davranışlarında bir gariplik vardı. söylemek istediği bir şeyler varda söyleyemiyor gibiydi. şansımıza park bomboştu. bir banka oturduktan birkaç saniye sonra rüzgar esmeye başlamıştı...

-ne görüyorsun metehan?

+savrulan çöpler ve sallanan yaprakları görüyorum.

-tıpkı ilişkimiz gibi

kaskatı kesilmiştim.

+öyle deme ceylin, lütfen

-ya nasıl diyeyim aptal, mülakatları geçtin demi?

+evet

-tahmin etmiştim. sen beni aradığından beri ağlıyorum

yanaklarından 2 damla yaş süzülüyordu. put gibi kalmıştım, önüme çıkan herkezi vurmak istiyordum. ceylin'in gözyaşlarının duracağını bilsem o akşam katliam yapardım.

+ceylin, bana bak

-neden bakacak mışım metehan, daha çok üzüleyim diye mi? asıl sen bir şu haline bak. ne yaptığını bilmiyorsun, bir amacın bile yok hayat seni nereye sürüklerse oraya gidiyorsun.

+benim tek bir amacım var oda seni mutlu etmek ceylin?

-salak. beni mutlu etmek istiyorsan önce kendini mutlu et

+sen gülümsersen ben mutlu olurum ceylin..

gözlerime baktıktan sonra gülümseyerek;

-şapşal

+işte böyle gel sarıl bana yaralı ceylanım

-olmaz cezalısın

+o zaman bir polis adayı olarak insiyatif kullanıyorum ve ellerine kelepçe takıyorum

parmaklarımız birbirine kenetlenmişti. ceylin başını omzuma dayamıştı. saatlerce hiç konuşmadan ve sıkılmadan öylece durduk.

+haydi seni evine bırakayım

küçük bir kız çocuğu mahcubiyetine bürünerek

-bırak bakalım memur bey

ceylin'i evine bıraktıktan sonra ayaklarım beni kayalıklara ürüklemeye başladı. bir galon şarap almıştım. her yudum boğazımdan aşağı indikçe hayatımdan bir parça kopuyordu sanki. işte burda neler neler yaşanmamıştı. şarap bittiğinde iç hesaplaşmamda bitmişti. ayakta zor duruyordum. çok geçmeden kıç üstü oturdum zaten. beni tutacak birileride yoktu. eve doğru yürürken kendi kendime;

umarım doğru yoldasındır metehan, diye söyleniyordum..