katıldığım esrarengiz halayı anlatıyorum

hızlı adımlarla sarı muharrem'in evine doğru yöneldim. sarı muharrem emekli bir fabrika işçisiydi. evlencek olan oğlu adil taksi şöförlüğü yapıyordu. evlerine vardığımda başka bir takım akrabaların da oraya geldiklerini gördüm. evin önü ayakkabı doluydu. içeri girdiğimde hakkı dayı ve hacı abi yanyana oturmuş vaziyette kahkahalarla konuşuyorlardı. bi dolu tanıdığım az tanıdığım çok tandığım akraba da oradaydı. düğündeki halay ve hakkı dayının halayda kaybolma hadisesinin kimler tarafından bilindiği içimi kemiriyordu artık. en ilgisiz çocukluk arkadaşımın babası bile hakkı dayının garabetleri hakkında bir fikir sahibiyse hemen herkesin bu bilgisinden şüphelenmem gerekiyordu artık. kendimi savunmasız, pasif ve hakkı dayının yeni hayata dönme aracı olarak görüyordum. bu bir yerde o yaşlardaki bir çocuk için kendine değer verme anldıbına gelse de, ortadaki bi ton belirsizlik ve hakkı dayının tekinsiz tavırları, yerli yersiz karşıma çıkması hadisenin gerilimini artırıyordu.