hayatımın dönüm noktasını anlatıyorumm

çok düşündüm beyler. kendimde aradım sorunu acaba neden bana bu şekilde davranıyorlar diye.ve uzun düşüncelerimin sonunda kilomun bana her konuda engel olduğunu anladım. zayıflamam gerekiyordu ama yemek yemeğide çok seviyordum.ilk işim akapunktur oldu.bir arkadaşım bu tedaviyi tavsiye etti(gibtir git amın oğlu), o kullanmış işe yaramış. bende önerdiği doktara gittim. konuştuk beni zayıflatabileceğini söyledi. bende çaresiz inanmak zorundaydım. çünki başka çarem yoktu. bana 'senin bir şey yapmana gerek yok iğne senin beyin dalgalarına uyarı yaparak az yemek yemeni sağlayacak, sende sadece zayıflayacaksın' dedi. bende inandım ve tedaviyi kabul ettim. iğneler kulağıma takıldı, ilk 1 hafta gerçekten yemiyordum 130 kilodan 124 kiloya kadar düşmüştüm.o kadar çok sevinmiştim ki anlatamam, normal bir insan olmaya doğru yol alıyordum.ama sonradan işe yaramamaya başladı.ve doktorun yolunu tuttum, bana 'işe yaramaması imkansız. bir çok hastamı bu şekilde zayıflattım'dedi ve iğneleri değiştirerek beni geri gönderdi.ve hiç bir değişiklik olmadı ve yemeğe devam ettim. tekrar 130 kiloya çıkmıştım, üzülüyordum...