hayatımın dönüm noktasını anlatıyorumm

ve a-sosyalliğim bu yılda başladı.her gün bilgisayar başından kalkmadan, sürekli abur cubur, yemek yiyerek günüm geçiyordu. okuluda bırakmıştım, hayatım toplum yüzünden alt üst olmuştu. kimseyle konuşmuyordum, zaten kimse konuşmuyordu. toplumdan soyutlamıştım kendimi 4 5 ay dışarı çıkmadığım oluyordu. çıksaydım ne olacaktıki zaten, sanki görünmez adam gibiydim.bu acı gerçeği bilmek içten içten hayat sevincimi kaybettiriyordu. sonunda 17 yaşına geldim beyler. yaşıtlarım okula gidip, arkadaşlarıyla muhabbet edip, sevgilisini koluna takıp geziyordu. ben bırak bir kızın elinden tutmayı bir tane arkadaşım bile olmamıştı.ben vebalı veya hastalıklı bir insan değildim, sadece kilolu bir gençtim.bir merhaba bile desen benim için yeterliydi. çok şey istemiyordum ki ...