hayatımın dönüm noktasını anlatıyorumm

derken gözlerimi açtım ve boğazımda durulamayacak şekilde bir acı ile uyandım. konuşamıyordum sürekli acımdan ağlıyordum. doktor nasılsın acıyormu diye sordu kafamı 'hayır' şeklinde sallayarak acımı anlamasını istedim. uyandıktan sonra sedye ile özel odama geldim. herkes oradaydı ve derin bir of çekmişlerdi. anneciğim ağlayarak yanıma geldi ve boynuma sarıldı. daha önce hiç bu kadar mutlu olduğunu görmemiştim.ve bütün ailemin yanımda olduğunu bilmek, benim için üzülmeleri, bana destek vermeleri ayrı bir güç verdi bana. odada sürekli ağlıyordum ve hiç birşey yiyemiyordum, doğru düzgün yutkunamıyordum bile. dondurma verdiler boğazlarıma iyi gelmesi için en sevdiğim tatlı dondurma olmasına rağmen yiyememiştim.ve 3,4 saat'in ardından artık burda durmamın bir anlamı olmadığı evde istirahat etmemi istedi doktor. babam minnettar bir şekilde teşekkür edip eve doğru yola koyulduk.