hayatımın dönüm noktasını anlatıyorumm

ameliyat günü geldi çattı. bütün ailem (daha doğrusu bütün sülalem) oradaydı. beni ameliyat için hazırladılar. annem içerde ağlayıp dua ediyordu, babam da ne zaman ameliyat olacağımı doktorlardan öğrenmeye çalışıyordu. çok iyi hatırlıyorum salı günü saat 12 deydi ameliyat.ve ameliyathaneye doğru gidiyordum. herkez sedyeden tutup bana destek vermeye çalışıyordu, bense sürekli ağlıyordum. ameliyathaneye kimseyi almadılar ve tek başıma odaya girdim. doktorum benimle konusup, korkulacak hiç birşeyin olmadığı ve rahat olmamı söyledi. hiç birşey hissetmemem için narkoz verildiğini biliyordum ve doktara narkozun ne zaman verileceğini sordum ağlak bir ses ile.oda bana çoktan verdiğini ve 10 dan geriye doğru saymamı istedi. 10 ,9 ,8 ,7 derken kendimden geçmiştim.