tanrıya nerden gidilir acaba diye sordu domuzcuk

Tekrar yuvalarına geldiklerinde Kirpicik, “Domuzcuk, ben neyin ekgib olduğunu şimdi biliyorum.” dedi.

“Nedir?” diye sordu domuzcuk.

“Tanrı’yı bilmeden önce korkumuz yoktu bizim.” dedi Kirpicik.

Domuzcuk , “Doğru ya!” dedi. “Peki korkunun ekgibliğini hissettmiş miydin hiç?”

“Yooo!” diye cevapladı Kirpicik. “Aman! Bay Tanrı da onun komik hizmetçileri de benden uzak olsunlar.”

Domuzcuk ve Kirpicik o esrarengiz afişe tekrar baktıklar. “Bana kalırsa burada fazlalık olan bir şeyler var.” dedi Domuzcuk ve kalın bir kalem ile bilmeyen, kelimesindeki mey harflerinin üzerini çizdi. “Doğrusu şöyle olmalı: ‘’Tanrıyı bilen, ekgib kalmış demektir.” “Hem de tam şurada, yukarıda... ”diyen Domuzcuk gülerek eliyle alnına tıkladı.

Kirpicik de onu onaylar gibi başını salladı: “Mabet Tepesi’ndekiler gerçekten çıldırmış. Zaten Bay Tanrı’nın varlığına inanmıyorum ama eğer olsaydı bile kesinlikle o hayalet şatolarında yaşamazdı.”