gececi tayfa dertleşmeye ihtiyacım var

ok.

sonra abi, tabi pişmanlık çok taktan bir şey.
ben bu hıyarlığı nasıl yaptım diyorsun. Aynen şu an senin dediğin gibi...
Ağlamaktan harab oldum. Arıyorum açmıyor, gidiyorum kaçıyor.

Dedim bu iş bitti. Sevdiğim adamı, öfkeliyken ettiği bir laf yüzünden bıraktım.
Üstelik bi de gidip başkasıyla çıktım. Bir şey yap ya da yapma, bunu herkes gördü.
Gururu çok fena kırıldı. Delirdi, isyan etti ve sonunda kabullendi.
Yani beni hayatından çıkardı.

Ne yemek yiyorum panpa, ne başka bir şey. Kırkbeş kiloya düştüm bi yetmiş boyla.
Sonra da iyi bir pgibolog vardı, onun numarasını buldum, aradım ve gittim.

Adamın ofisinde ağlaya ağlaya anlattım, konuştum, konuştum.
Sonra dedim ki;
"bunun iğnesi mi var, şurubu mu, ilacı mı, neyse bana verin, ben eski hayatıma geri döneyim. ben neşeli biriyimdir, bu ruh halinden çıkmam şart' dedim.
Bana dedi ki;

"sizin bir şeyiniz yok. asıl sevgilinizi düşünüyorum ben" dedi.
Şaşırdım. Lan ağlıyorum manyak gibi, nası bişiyim yok. Sana ben gelmişim.
Ama anlattıklarından sonra ikna oldum. Asıl kötü olan odur dedi ve sordu;

"onu tekrar kazanmak istiyor musun?"
"evet" dedim.
"öyleyse yolumuz belli. ne söylersem yapacaksın." dedi.