beyler hafızamızdan silmek istediğimiz

onu hayatıma aldığım günü unutmak isterdim.. ona dokunduğum her günü ayrı ayrı unutmak isterdim, kokusunu unutmak isterdim.

lisede aşık oluyoruz ya hepimiz. bende oldum. lise 1 den taa lise sona kadar. benim için o kadar önemli olduğunu bilmezdim o zamanlar. yaşanabilicek herşeyi yaşadık. lise bitti üniversiteye gittim. ben ankara o istanbul. ayda iki defa geliyorum. bazen olmuyo tabi. neyse böyle idare ettik bi kaç ay. ben hala o liseli saf, aşık çocuk tabi. pederin yolladığı paranın yarısını yola veriyorum yarısınıda orda kızla yiyorum sonra bi ay açım ama çok önemli değil yemek yemek gibi bi ihtiyaç benim için onu görmek. zaman geçti, nedenini anlayamadığım bi şekilde geç cevap veriyo, telefonlarını açmıyo, soğuk konuşuyo. olur ya dürttü şeytan; borç harç bilet parasını çıkardım final haftası bastım istanbula gittim. evlerine gittim evde yoktu annesi söyledi oğlum uzak dur artık o kızdan diye. aile dostu bi ailenin çocuğuyla tanıştırmışlar nişan falan olmuş. bizimkinin niyeti yoktur dedim o kadar sıkmadım canımı. bu arada o tanıştırdıkları çocuk şu an hepimizin tanıdığı zengin ailelerden birine mensup.. bizim kızın ailesiyle tanışıklıklarıda memleketten geliyo. neyse ayrıntıya çok daldım. annesi evde yok diyince ben bu son gelişim bi göriyim sonra gelemiycem zaten falan diye kolpaladım nerde olduğunu öğrenmek amacıyla. annesi yedi, aradı nerdesin kızım dedi benim geldiğimi söylemeden. bebekteymiş. saol melahat teyze diyip gittim. adresini aldığım kafeye girer girmez kızı gördüm. lavuğun kucağında.. beni görmedi o.

bana verdiği bi bileklik vardı.. ordan bi garsona rica ettim bunu o masaya bırakırmısın diye. bırakmış. ben direk ankara yolcusu tabi. yolda aradı. üzgünüm dedi. hayır huursun dedim kapattım..

keşke o günüde unutabilsem..

geçen gün gördüm istanbulda.. oda beni gördü iyiydi gayet. evlenmiş o çocukla..

şu sigarayıda bırakamadım bi türlü be panpalarım yine yaktırdınız..