sosyal fobikken piçin biri nasıl olunur

hay dıbına dedim ya, muratı aradım açmadı. msj attım. iş üstündeyim kızlayım hayrdır yazmış. lan dedim seninde amk gibtir git. tuncayı aradım napıyosun oooo barıştınız mı lan diyor. lan dedim tuncay lan tuncay çok kötüyüm. tamamen bitti geliyorum size. gittim param da vardı tekila aldım amk omega mı olmeca mı ondan işte. hayatımda ilk ve son kez o gün içtim zaten tekilayı. büyüklerinden aldım tuncayla birlikte kafa olalım diye.

benim sadık dostumdu amk. benden başka dostu yoktu zaten garibin. küçük hayatında küçük bir insandı. sokağa çıkamaz, eğlenemez hayatı yaşayamazdı tuncayım. biliyorum yırtık bir insan olsa yine karakterini bozmazdı. teselliler verirdi her zaman, paylaşımcıydı pinti değil, saftı salak değil. bi kendine yararı yoktu güzel kardeşimin. çektiği acıları bir ben bilirdim. bir tek bana açıklardı sırlarını. çocukluğunda yaşadıklarından başlardı anlatmaya her zaman. o kadar masun ve güçsüzdü ki yaşadıkları hatırladıkça içki masalarında boğazı düğümlenirdi. isyan bile edemezdi kardeşim ama ben duyardım içindeki çığlıklar. neden ben böyleyim diyordu o yükselen çığlıklar. ama bir türlü dışından söyleyemiyordu amk. çocukluk hikayeleri saatler sonra dakikalarla kucaklaşıp, yetişkinlik acılarına dönüşüverirdi. ya dilinden dökülürdü yaşadıkları yada gözlerinden akardı hayatı, saniyelerle kucaklaşıp bitiverirdi tuncayın hikayesi. bitiverdi hikayesi. duygulandım amk bi sigara içicem ufak bi işim daha var halledip gelicem..