tıpçı sandığım 46 raporluk sevgilim

melisle tekrar görüşebildiğim için çok mutluydum. yüzüm uzun zamandır ilk kez gülüyordu. onun da aynı şeyleri hissettiğine eminim. bu uzun sürmedi. iki bira alıp eve geçtim. kapıyı açtığım anda karşımda ipeği gördüm. elinde bir bıçak vardı ve tam bileğine doğru tutmuştu. öylece bakakaldım beyler. heyecanlıydı, ağlıyordu. ne diyeceğimi bilemedim. beni istemiyor musun dedi. ipek saçmalama dedim. ama öyle diyor dedi. bunu bana söyle ona değil dedi. beni istemiyorsan bana söyle! diye avazı çıktığı kadar bağırdı. kim? kim söyledi? dedim. sağına baktı o söyledi dedi. tekrar söyle duysun! dedi. beyler yemin ediyorum sağında kimse yoktu. çıldırmıştı. bileğine baktı. çizmeye başlayacağı anda eline vurup sarıldım. ağlamaya başladı. 'sana beni bırakma demiştim' dedi. yanındayım dedim. keşke hiç karışmasaydım. keşke her şey orada bitseydi...