tıpçı sandığım 46 raporluk sevgilim

geçen 1 haftanın ardından ilk tanıştığımız cafeye gittim. içeri girer girmez o kızıl saçlı şeytanı gördüm. gözükmeden hemen şuraya oturayım derken beni fark etti. korkmuş olsa gerek ani bi şekilde cafeden çıkmak için ayağa kalktı. güya gözükmeyecektim kafamı gibeyim refleks haliyle dur nereye gidiyorsun diye kolundan tuttum, konuşalım biraz dedim. burda olmaz ipek görebilir dedi. ikimizde ipekten korkuyorduk o yüzden bu fikir bana mantıklı gelmişti. çıktık biraz yürüdük, konuşmalarından onun ipek veya ebru gibi biri olmadığını anladım. bi yerlere içmeye gidelim mi diye sordum, tamam ama ipeğin gelmeyeceği bi yere gidelim dedi. bulduğumuz en alakasız bara girdik beyler. melis hiç tahmin ettiğim gibi değildi, gayet mantıklı ve akli dengesi yerinde muhabbet ediyordu.