ilkokuldan akılda kalanlar

akıl sağlığımdan şüphe etmişlerdi benim. neyse başladık okula, ulan herkes takır takır okuyor. hani okumayı daha okula başlamadan kendi kendine öğrenen bebeler olur ya, hava yaparlar, özenir bizim gibi garibanlar da onlara. işte sınıf komple onlardan müteşekkil, bir ben müdürün torpiliyle gelmiş gibiyim. bunlar o yana yatık çizgileri mühendis gibi çiziyor, benimkilerse eciş büçüş bir hal alıyor. ali ata baklar, ışık ılık süt içler havalarda uçuyor. sınıf komple ishal, hepsi de cin gibi ayrıca. bunlar sırayla okumaya geçiyor, annelerinin yapıp okula getirdiği pastalarını-böreklerini hapur hupur zütürüyoruz mideye, bendeyse tık yok. tık yok derken, çok şükür takım taklavat yerinde ancak okuma konusunda tık yok. sınıfın tamamı cayır cayır okumaya geçti, sonunda sıra arkadaşım amcaoğlu da okumaya geçip bir ben sap gibi ortada kalınca annemi bir korku aldı. bey, bu çocuğu bir doktora zütürsen, biraz kafası az çalışıyor bunun deyişi halen kulaklarımdadır. sonrasında hırs yapıp okuldan bilgi yarışmasına seçilen 3'lünün içine bile girdim ama kadıncağız bir türlü tatmin olmadı.

babamsa o günlerde de sen iki elinle bir şeyini doğrultaman derdi, halen demeye devam ediyor. allah sonumu hayır etsin.