ilkokuldan akılda kalanlar

"yarın okula zütüreyim ben bunu" diye çantaya atılan kalabalıklar vardı

avizeden düşen “büyüleyici” bir taş, bozuk kumandanın içinden çıkarılmış düzenek, renkli bir jelatin tablet, içinde renkli renkli kum gibi şeyler olan vb.

bir keresinde evde kırılan termometrenden çıkan civayı zütürmüştüm. fakat çıkarmak için uygun zamanı kollamak gerekiyordu. ince bir hesaptan sonra bunun için en uygun zamanın 3. tenefüs olduğuna karar verdim. çoktan uykular açılmış olur, kanların kaynıyor olmasının yanı sıra son derse yaklaşmış olmanın verdiği rahatlık derken, 3. tenefüs şov için uygun bir zamandı.

zil çalmasına rağmen son ana kadar parmak kaldıran, mutlaka her konuya ekleyeceği bir şey olan katılımcının son sözleriyle beraber sınıf yavaş yavaş hareketlenmeye başlamışken ben de kalemtraş kutumdaki civayı; , zil çalmış umrumda değil bu benim oyuncağım ya. tenefüse çıkmayacağım tavrıyla sıramın kalemlik oyuğuna koyup, sıraya abanıp oynamaya başladım.

ve işte beklenen

aaa! o ne ki?

gelmişti bile. çok geçmeden, sınıftan çıkmak üzere yolu benim sıramdan geçen ahalinin başıma toplanmasıyla o an için beklediğim ilgiyi yakaladımsa da dahasını tenefüs dönüşü öğretmenin sınıfa girene kadarki geçen sürede hatta her b.ku öğretmene haber vermeye meraklı olan çocuğun

-öğretmenim ercy civa getirmiş! deyişi üzerine öğretmene civamı sunacağım an olacağını düşünüyordum ki yanılmadım.

şov; civayı parçalara ayırıp sonra o parçaları birbirine doğru yuvarlayarak birleştirmekten, ve zaman zaman elime alıp aşağı yukar, yanlara yuvarlamaktan ibaret.

"bi elime versene" diyenlere yüz vermezken,

etrafımdakileri yerine oturtmak için kendini parçalayan, beni ve tebaamı tahtaya yazmakla tehdit eden ve sonunda tahtaya yazıp çarpı atan başkana da aldırmıyorum.

öğretmenin sınıfa gelmesiyle beraber, tahtada adını fazlaca x’in takip ettiği eleman:

-öğretmenim ercy civa getirmiş. diyor.

öğretmen ercy’nin yanına geliyor, ercy arkadaşlarına anlamsız gelen “element” sözcüğünün kullanıldığı bir cümlenin pekiyisinini süsleyen bir yıldız olarak anlam bulacağını umuyor … öğretmen bir süre civayı inceledikten sonra “evet haydi! herkes yerine, sen de bırak onu, kitabını çıkar” diyor.

son dk’ya kadar parmak kaldıran çocuk nerde kaldıklarını hatırlatıyor, çalışma kitabının 57. sayfası açılıyor.