1. 1.
    +4
    tragedyalar'dan:

    Korkunçtur, bana kalırsa adımıza
    Hazırlanmış bir oyun var bizim
    Hepimizi yalnız bıraktıkları bir oyun
    Ve bilirler, insanlar yalnız kaldıkça
    Konuştukları dil de değişir
    Sonunda hiç anlaşamazlar. Öyle ki
    Bir zaman parçası içinde, bir durumun
    Değişmez akışında, tekdüze
    Kalırlar bir sıkıntı avcısı gibi
    Ve bir gün anlarlar ki, bir güc değildir artık yalnızlık
    Ve bunu anlayınca, işte o zaman Lusin
    Aşıvermek isterler bu zamanla durumu
    Koşarlar, koşarlar, tam sınıra gelince
    Sanki o tel örgülere yapışmış gibi
    Bir duman oluverirler ya da kaskatı
    Bir kömür parçası, bir ceset..
    Nedir bu durumda insanın anlamı?
    ···
   tümünü göster