mektup

Leyla'ya;
Aaa şeyy.. Bir mektuba nasıl başlanır bilmem. Daha önce hiç mektup yazmadım. ilkokulda sadece 5. sınıftayken. O da 'mahsus selam eder, ellerinizden öperim' diye biten mektuplardı. Hiç kimseye mektup da göndermedim. Zarfa koyup üst kattaki teyzemlere getirirdim. işte bende o pulsuz zarflara konulan mektuplar gibiyim şimdi. Nereye gideceğimi, ne yapacağımı bilmiyorum.
Ee neyse dur, dur! Başka şeylerden söz edecektim. Hah… Gözlerinden mesela…
Eee, sahi ne renkti gözlerin?
Seni ilk gördüğümde, istemeye geldiğimizde hani –valla bizimkilerin zoruyla gelmiştim- ama işte orada seni görünce böyle tarif edilebilir gibi bir duygu değil bu...
Aslında ben sadece özür dilemek istemiştim.
Bunları seninle konuşmakta istedim, hep aklımdaydın ama işte ellerin başkasındaydı.
Hem zaten gözlerine bakınca konuşamamki ben… Her şey için senden özür diliyorum ve seni çok seviyorum.
Ne de kolaymış bunları böyle söylemek…
Keşke gözlerine baktığımda da konuşabilseydim…