korkunç hikaye anlatayım mı panpalar

neyse biz işe başladıgımızda hava kararmıstı sadece çalıştıgımız yerın ışıkları acık birde
fabrikanın onundeki projektörler acık o kadar etraf zifri karanlık sadece agustos boceklerının sesi
ve derın bi sessizlikten başka bir şey yok sessizligi bozan nevzat abinın çekic sesleri ve konuşmalarımız
o zamanlar cep teli pek yaygın degil tabi bizdede tel falan yok onun için ne arayan var ne soran
ne de bizi kontrole gelen ben nevzat abının yanında duruyorm o bişi isteyınce onu uzatıyorm aç kapa işi
yapuıyorm o kadar sabahta çalıştıgımızdan acaip bi yorgunluk var üzerımızde ara ara mola verıoz sigara çay yapıp devam
edıoz bazen ben bunalıp işemeye gidiorm fabrikanın bahcesıne sonra tırsıp geri dönmem bir oluyor o şikilde
saatlerdir çalışıoz burda