1. 551.
    +1
    Salondaki koltukta başladık.
    Onun hiç umrunda değildi ama ev arkadaşını her an çıkıp gelme ihtimali beni geriyodu.
    Başka bi yere geçmeyi teklif ettim.
    Odaya geçtik.
    O kadar iyi bi vücudu vardı ki…
    o havuzun başında hiç bişey görmemişim resmen.
    Perdenin açık kısmındaki camın dışından vuran ışın üzerine yansıdığında fark ettim.
    Pürüssüz…
    inanılmaz…
    içimi titremişti.

    Dev bi pastanın önündeki küçük bi çocuk gibiydim.
    Nerden başlayacağını bilemeyen…
    tüm otoritelerinin gelişim unsurlarını hiçe sayarak baştan ayağa değil ayaktan başa gitmeye karar verdim.

    (bu metaforu anlamak için biraz pgiboloji ve felsefe okuyun amcıklar)
    ···
   tümünü göster