ulan üniversite bitti

koskoca üniversite... şuan zil zurna sarhosum zor yazıyorum amk. kaç yıl oldu nasılda alışmıştım amk ama o anasını gibtiğim zamanı öyle hızlı geçtiki... bugun o evimimdeki eşyalarımı tplarken o kadar koyduki... kapıdan dışarı çıktığımda ayaklarım yürümek istemiyodu... ulan insanın dostlarından ayrılması birdaha asla aynı evde aynı yemeği paylaşamıcağını bilmesi ne kadar zor... ister gibleyin ister giblemeyn ben kendim konusurum kendim dinlerim... ne kadar dolu dolu yaşasamda bitti amk öyle acıtıyıyok canımı öyle bi ayrılık acısı ne kelimeler anlatabilir içimi nede bir şarkı... hani koparda gidr ya içinden bişeyler kanar ya için işte öyleyim şuan... hayat korkutmuyo aslında beni ama yalnızlık korkutan... herzaman benden önce gelirdi panpalarım önce onlar... şimdi mesafeler var arada zaman geldi aynı yatağı paylaştık zaman geldi aç kaldık... an geldi alacaklılardan kaçtık, an geldi sırt sırta verip birbirizmiz için hiç düşünmeden dövüştük canımız pahasına ama bitti be canım çok yanıyo... keşke elimde olsada o kum saatindeki akan zamanı geriye döndürebilsem...