siz hic inci yazarı bir kızla buluştunuz mu lan

eşşek herif, paranın miktarını düşüneceğine neden miktarını düşündüğünü düşün… düşündükçe kendimden utandım...

yunus amcayı mı kandıracaksın lan, mal mısın oğlum? yunus amca lan o… dedenin seni emanet ettiği adam… her gün bir poşet dolusu nevale aldığın adam.. o sana bir zarf içinde para vermiş sen de onu nasıl develerimin hesabını yapıyorsun…

kalıbının kalibresini gibeyim cass…

kendine gel oğlum, o yunus amca lan, onu mu kandıracaksın… ne gerek var ki, bilgisayar alacağım de, alsın sana… diyemem ki, nasış diyeceğim yunus amca bana bilgisayar al… çocuk muyum ben… gerçi şu an kullandığımı da o aldı ama nereden baksan 8 yıllık var… aklımı fikrimi gibeyim, neler düşünüyorum… elimi montumun iç cebine atarak bir paket sigara daha çıkarttım… sigaramı yaktım… karaktersiz miyim ben… değilim tabii de ne bileyim iyi paraydı sanki… iyi de neden verdi ki? neden verdiyse verdi, git evine zıbar oğlum… iki banknot gördün diye kafayı yedin…

yunus amcanın sokağından caddeye döndüm… birkaç esnaf arkadaşa selam vererek eve doğru gidiyordum… benim sokağa çok az bir mesafe kalmıştı ki nereden geldiğini bilmediğim bir ses ismimi söyleyerek kulağımı yalıyordu…

-cassss
-cassss

etrafıma baktım fakat kimseyi göremedim, yunus amca mı acaba onun sesi değil ki ama yine de arkama da baktım fakat görünürde beni işaret eden ya da her iki elini dudaklarının kenarına getirerek megafona bağıran biri yoktu…

sigaramdan bir fırt daha alarak yürümeye devam ettim ki o sesi, tekrar kulaklarımı yalarken yakaladım…

yolun karşı tarafındaydı sesin sahibi, her iki elini olabildiğince yukarı kaldırarak sallıyor, sallarken de havaya zıplıyordu…

-baksana caaaasss

ona baktığımı görünce…

-benim ben

sol elimdeki sigarayı ağzıma zütürerek sol elimi havaya kaldırdım, sağa sola sallayarak onu gördüğümü ima ettim…