siz hic inci yazarı bir kızla buluştunuz mu lan

birkaç fırttan sonra sabukladığımın farkına vararak öyle bir şey olsa “yunus amcanın bana içi para dolu zarfı vermeyeceğine” kanaat getirdim… haklıydım da; öyle olsa neden para versin ki… ve fakat her ne kadar haklı olursa olsun bu saatten sonra köye de girmeyeceğim, parayı da almayacağım zira gitsem dahi kalacak bir yerim yok… nerede kalacağım ben... hoş bir amcam var o da ne arayıp ne de soruyor, gerçi ben de arayıp sormuyorum ama benim doğuştan gelen bir acım, bir kederim var… onun araması gerekiyor ki amca o; babanın yarısı yani…

“amca babanın yarısı”…

bu sözü içimde tekrarlayarak sigaramdan bir fırt daha çektim… babadan ne gördün ki yarısından göresin cass… babamın yarısı sayılan adamın yüzüne de bakamam, bakmak da istemem daha doğrusu ben ki tam olanın yüzünü unutmak için yıllarımı verdim, şimdi gidip bir de yarısını göreceğim sonra onu unutmak için de yıllarımı heba edeceğim… üst dudağımın sol kenarını yukarı sağ kenarını aşağı doğru ittirdim…

köye falan gitmem ben…

zarfta beş milyar var mıydı acaba… gerçi beş milyardan fazla gibi duruyordu, belki de fazlaydı… milyar mı kaldı cass, bindir o bin… beş bin… eski paraya çarpsan beş milyar işte…

amcam mı öldü acaba? ölürsen ölsün bana ne…

sigaramı yere atarak sağ ayak ucumun burnuyla söndürdüm…

kesin biri öldü de kim…

ölmüşse ölmüş yunus amca bunun için mi git diyorsun allasen, sanki konuyu bilmiyorsun beni de köye göndermeye çalışıyorsun…

benim köyle ne işim olur o günden sonra…

köy yerine başka bir yere mi gitsem, üç gün sonra da geri dönerim, paranın da sadece bir kısmını yerim… kalanıyla da bilgisayarı değiştiririm.. zaten eskisi bozuldu bozulacak gibi… dayaktan sonra artık arif puştu da tamir etmez… gerçi etmezse etmesin züt… şöyle, elsidi monitörlü güzel bir bilgisayar alırsam ne diye bozulsun ki, bozulmaz ona da muhtaç olmam… lazerli maus da aldım mı, tamamdır… oldu bu iş…

sağ elimdeki siyah poşetteki biralar da tıngır mıngır sesler eşliğinde savruluyordu… bu savrulma anlarında içlerinden birisi ki şişe olmadığı diz kapağıma bir pis burun gibi inen bilezikten belliydi… bilezik dediğim de tuborg ya da efes xtranın alt tarafındaki çemberdi… canım o kadar yandı ki eğilip diz kapağımı ovaladım, yavaş yavaş seke seke yürüyorum ki acı beni kendime getirmişti…