1. 51.
    -1
    HAVAYA ÇiZiLEN DÜNYA

    Yalnızlık sabahların yaşadığı yalnızlık;

    Suların içindeki ışıklar kadar ılık.



    Hüzün, o mısralardan dudakta kalan hüzün;

    ikindi üstlerinde aydınlığı gündüzün.



    Uykular, ilk gençliğin gündüz gibi uykusu,

    Vücudun balık olup içinde yüzdüğü su.



    Sessizlik geceleyin yolcusuz sokaklarda;

    Sükûn dalgalarının ortasındaki ada.



    Ruha uzak bir şehir içinden gelen rüzgâr,

    Ayrılıktan önceler, ayrılıktan sonralar.



    Müzelerde o ölü zaman, o gölgesizlik,

    Yüze değen eskilik, sonsuzluk, kimsesizlik.



    O kadar siliktir ki bir bayram günü şiir,

    Uyurken akla gelen son hayaller gibidir.



    Hayatın oyundaki sükûna değen sesi

    Çocuklukta her yeni sınıfın o ilk dersi.



    Müzikten sonra içi dinlemek uzun uzun:

    Bir resimdeki davet, bir heykeldeki sükûn



    Öyle sevgililer ki bir kere görülmüştür,

    Hatıraları ömrün gecelerince yürür.



    Duyulan sılasile sezilen o beldeler,

    Geçer yelkenler gibi enginden birer birer.



    Dudakların habersiz söylendiği şarkılar:

    Vücudun ağaçlardan önce duyduğu bahar.



    Çiziyorum havaya dünyamı bir çiçekle

    Ve hayran bakıyorum bu rüya gibi şekle!
    ···
   tümünü göster