panpalar dertleşelim mi ne dersinizz

Kalp ritimlerimin her birini gökyüzündeki yıldızlara bağladığımdan beri bekliyorum ama sen gelmiyorsun. Tutup gelmen umudunu ensesinden, basıp gidesim var senin gidişinin tek şahidi olan bu şehirden. Sanki her gece yüzüme vuracak bir hatıramızı buluyor da sinsi sinsi gülüyor bu şehir. Bir sigara yakıp göğe uzatmak sana saçma gelebilir, dostu kalmamış bir adam için yapılacak en iyi seçim; tek başına kalmamak adına elle tutulmayan şeylere elindekileri ikram etmektir.

Sen gittiğinden beri her sabah gözlerimi açtığımda tekrar kapatıp, tüm geçmişimizin bir rüya olduğunu, aslında birazdan zilin çalacağını ve senin gülümseyerek boynuma sarılacağını düşünüyorum. Bütün kötü anıları bir kabusmuş gibi seni karşıma alıp anlatmak ve yanağına titreyen dudaklarımla sarılmak istiyorum. Ama olmuyor. Her sabah ikinci kez gözlerimi açtığımda ne zil çalıyor ne telefon. Midemde yumruk yemiş hissiyle doğrulup, yüzümü bile yıkamadan yaktığım sigarayla kendime geliyorum. Her kendime geldiğimde bütün insanlığa ve senin o bitmez gelmeyişine aldırmadan, inatla daha fazla özlüyorum.