zıtlıkların birleşimi insanoğlu

insanoğlu gerçekten zıtlıkların birleşimiyle oluşmuş. iyi ve kötü. güzel ve çirkin. mutlu ve mutsuz. gülerken ağlamak ve ağlarken gülmek kavramlarını yeni tattım ben. çok ağlayamam senede 3 4 defa belki ağlarım. o yüzden beni ağlatan bir şey oldu mu çok üzülmüşüm demektir, ve ağlamaya başladığım an içten içe ipne bir sevinç kaplar içimi "oh be ağladım " diye. insan olduğumu bir kalbim olduğunu hissederim çünkü o an. ben o kadar da kötü bir insan değilim derim. şu an içinde bulunduğum da bunun bir benzeri. kalbim olduğu için birini sevdiğim için acı çekiyorum. onu kalbimden söküp atmaya çalışıyorum. allah belanı versin bahti neden sevdin diyorum neden? kalpsiz olsaydın ya hiç sevmeseydin ya. ama içten içe de seviniyor ibine gene olm diyor, sevmek dünyanın en muhteşem olayı. sana bu yogunlukta his yaşatan başka kaç olay var? itiraf edeyim dostlar yok! Ölüm bile bu yogunlukla hissettirmez kendini bana. yakınlarımı kaybettim, gözümün önünde bir insan öldü ama yine de bu denli ağır duygular yaşamadım. insan gerçekten çok ilginç. . ve ağlıyorum çünkü üzgünüm ve üzgün olup ağlayabildiğim için sevinçliyim, ve ağlıyorum çünkü bir buçuk yıldır bebek gibi büyüttüğüm(belki iyi bir ebeveyn olamadım) ilişkim sonlandı, ve seviniyorum çünkü iki kişi içinde doğru olanı buydu. iki zararlı element gibiydik biz ayrı ayrı çok yararlı ama birlikte patlayıcı özellikte. dürüst olmak gerekirse ben ona gayet yararlıydım bir çok konuda, o bana pek yararlı olmadı. görmemezlikten geldik, kör taklidi yaptık, olsun sadece lütfun değil kahrında hoş dedik. ama benim kendimde bulamadığım gücü o buldu kendinde (her zaman tahmin ettiğim gibi) o uzun ilişkiler bölümüne bir hikaye daha eklerken ben hayatımın ilk aşkını, ilk uzun ilişkisini bir daha açılmamak üzere mühürlenmiş kitaplara yazdım ve dünyanın merkezine gömdüm. biliyorum ki bazı yavşak anlar, insanlar olacak o gömülü şeyi çıkarıp gözüme sokacak ilerde, al la bak işte ne güzeldiniz geçmişte diyecek yannan gibi olduğumuzu bile bile.
bana onu hatırlatacak, bizi hatırlatacak, o güzel anları, paylaşılanları.
şimdiden onlara söylüyorum hepinizin ta anasını gibiyim ben.
son bir zıtlık yaşıyorum bünyemde bir yanım bu yazının hiç kimse tarafından okunmamasını sözlüğün bir köşesinde kaybolup gitmesini istiyor, bir yanımsa ulan inşallah sonuna kadar okurlar belki birisi ne hissettiğimi anlar "kardeşim anlıyorum seni beni de duygulandırdın" der diye umuyorum.
hepinizin başını şişirdiğim için özür dilerim.
iyi geceler