1. 1.
    0
    şunu açın lan önce : http://fizy.com/#s/19e87o

    yıl 1993tü onu tanıdıgımda. vucudunun guzelligini bozmustum besbelli. onu yaslandırmıstım simdiden. yorgun yüzü her seye rağmen cok neseliydi, sürekli gülerdi. hayatıma o günden beri ne kadar güzel kadın girse de, o tüm kadınların en güzeliydi. ciddiyim. pastamdaki mum sayısı arttıkça egzotikleşmeye ve kendiyle çelişkiye düşmeye başladı.
    Sigara içmeme bir tek o kızmıyordu tabi ki lisedeyken, herkes bağırmaktan, disipline vermekten, önyargılı yaklasmaktan bıktı. O bıkmadı. En çok o severdi beni, en çok o düşünürdü. Arkadaş çevremi bile beğenmezdi. Vakit geçirdiğim kızlara bile karısırdı.
    Ve de hiç bir kadının istemediği bir şeyi istiyordu benden, hep onun yanında olmamı.
    ama bu ne mümkündü ki. Bir gün evlenmek zorundaydım, bir gün askere gitmek zorundaydım ve belki de bir gün ondan uzak şehirlere gitmek... Bunun farkındaydı ama besbelli sarhostu.
    Anne olmanın mutluluğu hiç bırakmamıştı onu, hiç bıkmamıştı biricik oğlunu korumaktan.
    Ve 6 nisan 2009da bir anda kaybettik onu. Bir daha da göremedik. Ne babam, ne de ben ona sevgimizi gösterememiştik..
    Evet huur çocukları, bilin ki duygulanın diye yazmıyorum bunu. Sadece onların değerini bilin. iyi bakın onlara.
    ···
   tümünü göster