ekşici piçin lafına bakın lafına linkliiiii

yusuf atılgan genel olarak hikayelerinde iletişim ekgibliğini, kişinin yalnızlık hissini, topluma olan uyumsuzluğunu öne çıkarmıştır. bunu yaparken köy-kasaba gibi gruplaşma yapmıştır ama bunu yapmasının nedeni fiziksel ve mekansal değişiklikler de olsa bu tarz problemlerin olduğunu göstermek içindir.
varoluşçu felsefeden çok etkilenmiştir ve varoluşçuların en çok benimsedikleri kavramların başında gelen “saçma” ve “isyan” kavramlarını hikayelerinde kullanmıştır, hikayelerindeki karakterlerin toplumdaki bazı kuralları saçma buldukları ve isyan ettikleri görülüyor. bu isyan ise iki şekilde kendini gösteriyor:
1-karakter içinde bulunduğu durumdan uzaklaşmak için hayal kuruyor
2-hayaller de yetmeyince karakter intihara yöneliyor
sisteme, mevcut düzene karşı tepkilidir karakterler; ama mevcut olanı yıkmak isterken bunun mümkün olmadığını da bilirler. düzeni yıkmaya çalışmanın faturası ne olur diye düşündüklerini yusuf atılgan'ın hikayelerinde sıkça görüyoruz.
karakterler hakkında söylenecek bir başka özellik ise genellikle aylak kişilerden seçildikleridir; ama bu insanları toplumun yüz karası olarak göstermez yusuf atılgan.