the binding of isaac

çogzel oyundur. insana ister istemez çocukluk travmalarını hatırlatır. oyunun sizi rahatsız etme sebebi, kan, dışkı, iğrenç yaratıklar değildir, bu travmaları hatırlatmasıdır.

hikayesi özetle şöyle:

isaac ve annesi sessiz bir yerde, küçük bir evde yaşamaktadır. isaac'in hiç arkadaşı yoktur ve oyuncaklarıyla oynar. annesi ise televizyonda sürekli hristiyanlıkla ilgili programlar izlemektedir. sıradan bi anne-oğul işte.

bir gün anne, sesler duymaya başlar. tanrı'dan gelen bu ses*, isaac'in günahlarla kirlendiğini ve arınması gerektiğini söyler. anne bu sese itaat eder ve isaac'i kötülüklerden uzak tutmak için odasına kapatır.

aradan belli bir zaman geçer ve ses yine duyulur: "isaac hala günahlarla kirlenmiş durumda. bir şeyler yap!" anne bu sese yine itaat eder ve isaac'in bütün oyuncaklarını, eşyalarını, giysilerini bile elinden alıp odaya çırılçıplak hapseder.

bir gün yine anne ses duyar. bu sefer ses, "beni her şeyden çok sevdiğine inanmam ve bu sevgiden şüphe etmemem için son bir şey yapmanı istiyorum. hala arınamamış olan isaac'i benim için kurban et!"

anne, bıçağını alır ve isaac'in odasına yürümeye başlar. isaac kapı aralığından annesini görür. odada kaçacak yer ararken yeraltına açılan bir kapı bulur ve tereddüt etmeden atlar. işte oyunumuz da burada başlıyiiii.