bu başlıkta çocukken sokakta oynadığımız

Sene 90ların sonları, tasoların altın dönemi. mahallede boş kaldırım yok Taso oynamaya o derece. mahallede bi çocuk vardı çok huur çocuğu bişeydi kimse sevmezdi bini. neyse bi gün bu bin bana Taso oynayalım mı dedi ben de kabul ettim (gerçeğine oynuyoz ha). başladık oynamaya ben bunu kepiyorum tabi, baya bi oynadık bunun elinde Taso kalmadı, ben buna atmalık Taso verdim yerde de 6 tane Taso var. ön mü arka mı faslını geçtik. ben attım ilk, bi koydum Tasoyu, artık nasıl bir teknik kullandıysam hepsi döndü amk. tam yerdeki Tasoları almak için kolumu uzattım bu bin kusuru kolumu bir ısırdı huur evladı. kolumun derisi koptu, resmen dişlerini geçirdi züt lalesi. (Tasoları kaptırmadım tabi) sonra kaçtı bu yavşak. aradan 3 gün geçti yine aynı çocukla Taso oynadık amk. o zamanlar kin, nefret, düşmanlık şimdiki gibi yoktu. o ısırık izi hâlâ kolumda durur, baktıkça çocukluğum gelir aklıma. keşke büyümeseydik lan, akşam ezanı okunduktan sonra züt korkusuyla eve gitseydik. çocukluğunu yaşayan son nesiliz beyler geçmişimizi unutmayalım.