mutlu olmak için şarkı söylemek istiyorum

bu da benden olsun dostlar...

Uzakta olsak da birbirimizden,
acını hissediyorum kardeşim.
O mağrur bakışlarının altında,
sevgiden, oyundan, masumiyetten anılar olması gerekir de,
bilirim,
oracıkta
yatar bir tuzlu gölet,
ve sen yüzmeye çalışırsın
karanlık ve soğuk.
Yerde ve gökte
akbabaların arasında kalmışsın.
Biri sebebidir herşeyin,
ötekisi sonucu.
Karnın belki açtır,
gözlerin kan çanağı,
eklemlerin de nasıl kopmak üzeredir şimdi...
Senin kardeşim,
senin toprağında,
tuttuğun
ölüm orucu.
Senin toprağında
uyuduğun
kan uykusu,
senin toprağında kardeşim,
toprak kırmızı,
vahşetten, dehşetten, ihanetten,
kıpkırmızı!
Ve sen oturmuş,
anadan doğma,
yıkık bir duvarın dibinde,
hani şarapnellerin
üstünde,
veyahut
ekin bitmeyen çoraklarda
acının gözüyle
acının görüntüsünü görmektesin,
tek başına!
Belki sizinkiler kayıp,
belki sakat,
belki de çoktan,
zorlandılar bu diyardan...
O anda ne bir yat ne bir kat.
Ne altın kumlarda bronzlaşan tenin,
Ne koltuğunda viskin,
Ne bir koşuşturma sokaklarında
Oyuncak elinde!
O anda çırılçıplak bir hayat geçer içinden
biliyorum,
buz gibi, dipdiri!
O anda barutsuz havanın kokusu,
berrak bir su,
bir parça ekmek...
Ve güneştir ısıtan senin,
batmaya yüz tutmuş,
içini...
işte tam o anda
içindeki feryat,
ta buralardan duyulur.
içime önce bir acı saplanır,
acı öfkeye,
öfke isyana...
isyan yerini umuda bırakır.
Umud bizim ekmeğimizdir bilirsin
ve sen orda haberin yok belki ama,
hastalıktan,
kederden
kıvranırken,
şurda
burda
orda
onurlu mücadelen sürmektedir,
kardeşim...

http://www.diegeneration....ntent/2007/11/hunger2.jpg