bıçak ve yara

gelecegimden nazlının haberi yoktu...
dayandım kapısına kapıyı açtığında banydan yeni çıkmış
üzerinde mavi bornoz vardı saçları ıslak haldeydi,iri yeşil ğözleri cam gibiydi
nazar boncugu gibi hareketsizce bana bakıyordu, makyajsız oldugu halde dudakları elma şekeri yemiş ğibi
kırmızıydı
-merhaba nazlı dedim
-seninle konuşmaya çok ihtiyacım var dedim
çok doluyum senden başkasıyla konuşasım yok dedim
-hoşğeldin dedi bu arada mısır faişeside eve geri dönmüş tüylerinin arası fırıl fırıl pire dolu amk
nazlı bana sarılınca gözlerimden yaşlar akmaya başladı hayattan korkuyorum insanlardan korkuyorum dedim
sevdiğin insanlar bir anda yok uluverdi
bu kolay gögüslenecek bir şey degil dedi
-buraya gelirken yakındaki bir camide cenaze gördüm dedim
yoksul cenazesi oldugu belliydi, tabutun üzerinde mekke şalı bile yoktu insanlar zalim
yoksul diye imam mekke şalını bile çok ğörmüştü ölüye...
ölümden korkuyorum nazlı dedim
-ölüm insanlar için hiçbirşeydir sevgilim,bu fikre alış...
yaşamak duyğulardan ve hislerden ibarettir, ölüm ise duyğulardan ve hislerden yoksunluktur
bu yüzden ölüm hiçbirşeyliktir hiç bir şeyin olmadıgı bir yer düşün sencede güzel bir yer degilmi dedi
bu kadar mantıklı cümleler kurudugunu duymamıştım nazlının bana moral vermeye çalışıyordu.
sonra yine sarıldı yinede içimi bir ürperti kapladı...
sana kahve yapayım diye mutfaga gitti bende odasına girdim bir degişiklik yoktu duvarlarında
piyasa şarkıcılarının posterleri vardı...