am destanı

genç ömrümde yüzüm bir gün gülmedi
bir güzelim am gibime binmedi
bu yaz olur sandım yine olmadı
çok dertlere gark eyledi am beni.

am aradım durdum yıllar boyunca
malafatı kökleyecektim bulunca
otuz yıllık dölüm içimde kalınca
anladım ki terk eyledi am beni.

am peşinde çok saçlarım ağardı
gahi sustu bu yürek gahi bağırdı
gibecekken amlının babası çağırdı
bir kez daha terk eyledi am beni.

dişleyecektim dudağının yanını
ayırmadan pembesini morunu
tam gibecekken indirmiştim donunu
sokamadan lal eyledi am beni.

m suyundan çorba yapar içerim
am görünce ben kendimden geçerim
ben böyle işin ortasına sıçarım
neden raad eylemedi am beni.

am avucumda olsa hiç yazar mıydım?
am üstünde züt gibene hiç kızar mıydım?
amsız geçen geceler içip de sızar mıydım?
yetmedi alkolik eyledi am beni.

am bulunca bir gün dertler bitecek
elbet benim de yüzüm gülecek
ben gibmezsem seni bi başkası gibecek
ben seni gibemezsem sen gelip de am beni!

amcığa verdim değer kalmadı bende gurur
yıllardır tuttuğum döl taşşaklarımda durur (bkz: Buraya dikkat binler)
ciksi'ye dıbını ver yoksa zütüne vurur
durma hadi gel beri, bu gecelik am beni!

bir am için dünyayı viran eylerim
döllerimi helada ziyan eylerim
amsız kalacaksam bu hayatı neylerim?
aşkı ile mal eyledi am beni!

ilk konuştuğum kelime am idi
ne hayaller kurmuştum ben hey gidi
sen hayal kurdukça sana gibtirmem dedi
ters köşeye yatırdı hep am beni.

ciksi'dir adım am'a çıkar yolum
ben amsız kalmış garip bir kulum
yeterki amın olsun, züt olsa da tulum
sana kadar düştüm, haydi am beni!

am peşinde koşmaktan şişti tabanlar
böyle bir yannanı ancak am paklar
aşık ciksi acıdan karalar bağlar.
abdal mecnun eyledi hep am beni