mutlu olmak için şarkı söylemek istiyorum

Gözlerin sorgusunda susar sesim
Yüzündeki akıntıyı taşıyan nehir
Giderim, giderim kan kusar ayaklarım
Bir kurşun yarasını taşır giderim.

bir bilsen,
nasıl da kasavetsiz esiyor rüzgar,
deli dolu kar kaplı zirvelerden
bilirsin anlatmaya hacet yok
bu mevsim zemheri
ve şimdi güneş,
çok uzak bir yerlerden doğuyor artık
oysa güneşin tüm ışınlarını semirebilmekti dondururcasına
ya da kavrulabilmekti ateşte.
uzun fırtınalı yolları geride bırakırken,
en sevdalılarımız fırtınayla kaldılar,
o müthiş, vakur esintileriyle
fırtınaları ve sevdaları,
bırakırken bir firar üstünde,
yeni kasırgalar doğuyordu bir adım ötemizde
haince yükselen buz dağları,
yükselirken uzun zemheri yürüyüşlerinde,
bir sigara dumanın ısısıydı yalnızca,
vücudumuzun yavaş yavaş donan yerinde
karın tutuşturduğu beden yanarken dirhem dirhem,
umutla sarılmış ütopyaların kabzası
ve donmuşken matarada su,
çalışmazken en ateşli silahlar,
çıkında kalmamışken ne ekmek ne helva,
açlığın ve susuzluğun sarmaladığı fırtınalarla,
buz ve çığların üzerindekilere yürek,
çok uzaklarda,
bir hasretin ve özlemin manasındaydı
neşterle söküp atarken umudumuzun bir parçasını
ve toprağa gömerken onlarca ayak parmağını,
gelecek güzel günlere
ve o pırıl pırıl mayıs güneşine bir selamdı yolladıkları
yel dağı`ndan gelip
tarih sayfasında yerlerini alanlar

Soğuk bedenimden kan damlıyor
yüreğim tutuşmus fırtınada
Giderim, Giderim kan kusar ayaklarım
bir umut rüzgarıyım eser giderim...