babanızın baba olduğunu anladığınız anlar

üniversitedeki son yılım.. istanbulda..

zaten uzatmışım, yarak kürek çok zor bi bölümde okuyorum.eve de çıktıydık 3. sınıfta.4. sene sonuna kadar kredi yatıyodu iyi kötü idare ediyoduk.ev arkadaşlarımın durumu fena değildi. zaten hepsiyle liseden beri arkadaştık falan. neyse 5. yıl geldi çattı. önce kredi kesildi. sonra 3 numaralı ev arkadaşı işi dolayısıyla başka bi yere taşındı.biz de mecbur bi eleman aldık.o da ilk başlar iyiydi sonra para vermemeye başladı. bize ittiriyodu. benim asıl panpam var, onun durumu iyiydi. onun da işler bozulmaya başladı.biz 5. yıl yarak gibi kaldık arkadaşlar.o kadar kötü durumdayım ki sigarayı okuldan arkadaşlarım alıyo bana,50 kuruşluk kır pidesiyle karnımızı doyuruyoruz. onun dışında doğru düzgün bi şey yiyemiyorum.

bi gün telefonda pederle konuşuyoz.bi tak için para lazımdı.ben de pederden hiç para isteyemem oldum olası.ne kadar lazımsa onu söylerim, sonra mal gibi gezerdim. istedim bundan atıyorum 50 lira lazım ales parası. oğlum paran var mı dedi.var var dedim.ne kadar var dedi. diyemedim o anda. olum yoksa yok desene dal yarak dedi. dedim senin de durumlar kötü gibtir et ben idare ediyom burda. orda pederico dedi ki "olur mu lan gibik ben ceketimi satar okuturum seni." dedi.o anda sesler titredi ikimizinde. sonra zaten konuşamadık kapadık telefonu.ne zaman şu hayattan tiksinsem peder aklıma gelir. yaşar ustanın dıbına koyum peder, sana bişey olmasın.