1. 251.
    +16 -1
    daha önceden yazdıydımda editlemiyim ikinciye dedim bir olay daha geldi aklıma.
    ortaokulken paramız yoktu farkındaydım ama düşünsenize o zamanlar herkes lük içinde dersaneye gidicem daha 7. sınıfım ve cep telefonu diye tutturuyorum o zamanlar 3200 daha yeni çıkmıştı 300tlydi. yalvardım yakardım babama alsın o telefonu diye hep şey derdi; oğlum bak dersaneye yazdırdım zaten param yetmez ona falan derdi anlamazdım ağladığımı biliyorum çocukken lükse alışık değildim ama o zamanlarda çok istiyodum ne biliyim. o zamanlarda kamyon şöförüydü. sırf bana o telefonu alıp dersaneye göndermek için işten çıkınca 48 yaşında adam(ozamanki yaşı) kahvede oturanlara çaycılık garsonluk yapıyomuş sonra annemden öğrenmiştim üzülmüştüm. ertesi senede çok çalışıp dersaneye beleş gittim benimle gururlanarak arkadaşlarına anlatması ve o gülümsemesi yokmu hayatımın en duygu dolu anıdır lan.

    edit: he birde şu var bizim kapıcı top oynayıp gürültü yapıyoruz diye bana bin demişti babamda iridir dediğim gibi kamyon şöförü zaten adamı gözümün önünde havaya kaldırıp garaj kapısına vurmuştu sonrada bi güzel dövdüydü hep korudu lan beni hala korur yani başıma bişey gelse ki 20 yaşındayım.
    ···
   tümünü göster