annenizin anne olduğunu anladığınız anlar

küçükken bizim mahallemize hep bi dondurmacı gelirdi yazın. her akşam aynı saatte. mahallede dondurma alabileceğimiz tek yer o dondurmacıydı. algida malgida ne gezer. tam bi fenomendi bizim mahallemizde.

biz de çok fakir bi aileydik. bi saat sonra dondurmacı gelecekti. en az 2500 liralık dondurma veriyodu adam. (bu arada 2500 liralık madeni parayı hatırlıyo musunuz lan? üstünde palmiye vardı, çok güzeldi amk). annem zerre para olmadığını söyledi, suratımı astım, odama gidip kafamı yastığın altına soktum. 1 saat öyle durdum.

meğerse annem gitmiş, mahalledeki tüm çocukları örgütlemiş.

dondurmacı geliyor mahalleye. çocuklar toplanıyor başına. "amca senden bizim fakir bir arkadaşımıza dondurma vermeni istiyoruz yoksa almıycaz vs. vs." diyorlar. adam hiç itiraz etmiyor. ben de o günden itibaren her gün yiyorum o dondurmadan.

masal gibi bi gündü amk. var mı sizin de böyle anılarınız?

özet: annem che guevara beyler