benim bu babam nasıl adam amk

annem çıktı yukarı ben meraklı gözlerle ona bakıyorum. gözleri kızarmış kan çanağına dönmüş. annem benim canım annem kimsenin seni üzmeye hakkı yok. çıktık en üst kata annemle çok ısrar ettikten sonra annem anlattı..

annem: o arabadaki kız müşterisinin kızıymış. yolda görmüş bunu gidiceği yere filan bırakırken bizi görmüş.
ben: o zaman neden kaçtı öyle?
(dıbına koyim bende yangına körükle gidiyorum ağzımdan birden o sözler..)
annem: benim suratımı görünce öyle korkmuş kaçmış hemen oda kabul ediyomuş kaçmasının yanlış olduğunu..

benim kafam iyice karışmıştı. üzerime ağırlık çökmüştü. uyumaya gittim. ama uyumak kolay mı beyler? içim kan ağlıyor. 2 saat dönüp durduktan sonra uyudum.

size demiştim 1. entry de hafızam kuvvetli değildir diye. haklıymışımda. aslında bu olayın öncesinde bir olay daha var. nasıl anlatıcam bilmiyorum ama utanıyorumda biraz.. anonimiz filanda bunu söylemelimiyim bilmiyorum..