babamdan nefret ediyorum biri onu oldursun

Sevgi kimi insanlardan alınmıştır, bastırılmıştır.. Boşanmayı gerektirecek erkek her kişi için aynıdır, ızdıraptır. Annen haklıydı belkide.. Peki neden babana gidiyorsun mutlu değilsen? Gitme kal yine annende.. Sana babanı görmezden gelebilirsin demeyeceğim çünkü mümkün değil. Benim satırlarca sayfalarca yazacaklarım, seni güçlendirecek şeyler seni daha iyi edecek şeyler, kendine getirecek mutlu edecek şeyler babanın belki bir iki hareketiyle yıkılacak. Tıpkı kumdan kale gibi. Kaleni tuğladan yapmalısın. Sen içeridesin içeriden öreceksin dünyanı. Ve duyarsızlaşacaksın, orada yaşayacaksın, algıya kapalı, kalenin kapılarını yalnızca istediklerine açan.. Kendine sevebileceğin insanlar bul, seni güçlendirecek insanlar. Salt olarak sana yaklaşabilecek çıkarsız kişiler. Yoksa üzüleceksin yine, babanın üzdüğü gibide olmayacak.. Güçlen çocuk, korkma. Neyi kaybedeceksin, ne kazanacaksın? Her şey düşünmeyle başlar, düşünerek başaracaksın önce ve güçleneceksin. Önüne set çekilmiş asi nehirler gibi bendini aşıp geçeceksin, deleceksin.. Dalgalarına katıp savuracaksın...