bekaretimi kaybedişim ve kendimi buluşum

birgün zehra hocam, dersten sonra yanıma gel benim dedi.. peki öğretmenim dedim...

ulan bi tak yediğimiz yoktu aslında ama yine de içim içimi yiyordu. aceba anladı mı? aceba şüphelendi mi diye..

neyse ben öğremenler odasının kapısını çalıp girdim içeri. zehra hocama beni çağırmıştınız dedim, tamam dışarıda bekle geliyorum dedi..

allahım o ne kadar uzun bir süredir öyle...

geldi yanıma bir süre sonra.. bak kızım dedi, biliyorsun ki buralarda herkes birbirini tanır.. özellikle senin ailen bu muhitin önemli ailelerinden. hayır berk de kötü çocuk demiyorum ama siz daha küçüksünüz. fazla samimi olma onunla olur mu? arkadaşlık et, konuş sohbet et ama okuldan sonra sen evine git o da evine gitsin dedi..

zaten öyle öğretmenim dedim. bir şey yokki.. kızım dedi bak 3-4 arkadaşın gelip bana sizin aranızda bir şeyler olduğunu söyledi. ben de dün okul çıkışında izledim biraz sizi, okuldan beraber çıktınız dedi.. (amk huurları.. beni kıskanan sürtükler yetiştirmişler zehra hocaya hemen.. o zamanlar bir de böyle bir moda vardı amk..)